จากไร่ เชิญตะวัน
แหล่งสร้างสรรค์ ธรรมชีวี
ท่าน ว. วัชรเมธี
ส่งพระสงฆ์ ธุดงค์ไกล

อักษร เลขเก้าสงฆ์
เหลืองระหง งามวิไล
ก้าวเดิน จากเชียงราย
เพื่อล้นเกล้า ภูมิพล

เช้าสาย บ่ายจรดเย็น
ถวายเป็น พระราชกุศล
ชาวบ้าน ครั้นได้ยล
ท้นเจตนา น้ำตาซึม

โอ้ท่าน ภิกษุไทย
สาธุให้ เต็มใจปลื้ม
ศรัทธา มิราลืม
ต่างถวาย เป็นรายทาง

เก้าวัน ผ่านวังเหนือ
มิรู้เบื่อ หรือระคาง
รุ่งแจ้ง แสงสว่าง
ก้าวยาตรา เข้าป่าดง

ซึ้งใจ ในมหา
พลังอาสา พระทุกองค์
สมัคร มาธุดงค์
มุ่งที่หมาย ปลายทางวัง

รอยพระบาท
สมเด็จพระปรมินทรมหา ภูมิพลอคุลยเดช

สี่รอย ยุคลบาท
แห่งกษัตริย์ ผู้ยิ่งใหญ่
ทิ้งรอย บันดาลใจ
แก่ปวงชน คนทั้งชาติ

รอยหนึ่ง ประทับไว้
ค่ายเม็งราย มหาราช
ครั้งเยี่ยม นักรบชาติ
เพื่อทหาร ขวัญมงคล

รอยสอง มองได้ชัด
ประทับบาท ทั่วแห่งหน
ธเสด็จ ทุกตำบล
กันดาลเขต ประเทศไทย

รอยสาม งดงามสฤษดิ์
ประทับสถิต กลางจิตใจ
รอยพ่อ ขอตามไป
เสียงคร่ำไห้ ทั้งแผ่นดิน

รอยสี่ ที่ต่างชาติ
ผู้ทรงปราชญ์ เชิงศาสตร์ศิลป์
เชิดชู พระปรมินทร์
ยอดบุรุษ สุดโลกา

จาริก ธุดงควัตร
จากรอยบาท ธรรมยาตรา
สิบเจ็ด เดือนธันวา
ล่องทิศใต้ ไปสู่วัง

รอยบาท พระภูมิพล
พลังอดทน และความหวัง
กิจสงฆ์ รักษ์ศาสน์ยัง
นั่งพนม สัมโมทนีย์

ความรู้ รอยบาทพ่อ
จากท่าน ว. วชิรเมธี
เมตตา เป็นทานบารมี
ปราชญ์แห่งไร่ เชิญตะวัน

นอนพะเยา เก้าโมงตื่น
ชื่นชีวิต
กาแฟนิด จิบหน่อย
ค่อยหายหนาว
ค่ายขุนเจือง เรืองวิมาน
บ้านของเรา
กว๊านพะเยา สายธารใจ
ไม่เคยเลือน

ธุดงค์เดิน เกินเดือนครึ่ง
ให้ถึงกรุงเทพฯ
จะป่วยเจ็บ ก็เพียงกาย
หัวใจถึง
วันที่ห้า ฝ่าห้วยหนอง
ทั้งคลองบึง
มโนตรึง ถวายราชา
มหาบพิตร

พระบารมี องค์สัมมา
สัมพุทธเจ้า
สวดค่ำเช้า เฝ้าบริกรรม
ธรรมสถิต
ใจแน่วแน่ แผ่เมตตา
ทั่วสารทิศ
ทุกก้าวกิจ พระราชกุศล
ดาลดลพลัง

พลเอกธงชัยเกื้อสกุล
สู้สรรงานบุญ
สมาคมผู้ทำคุณประโยชน์

พุทธศาสน์นำอุปสมบท
ณอุโบสถ
วัดพระปฐมเจดีย์

เพื่อถวายเทพไท้ภูมี
พระพรหมเวที
เมตตาอุปถัมภ์ค้ำชู

ชายไทยเก้าสิบเก้าเข้าสู่
พุทธบวรภู
มิพลสกลเกรียงไกร

ประธานเกื้อเอื้อเฟื้อให้
ผู้มากน้ำใจ
คุณนฤมลธรรมวัฒนะ

อ่านบรมราโชวาทะ
ถวายสักการะ
หน้าพักตร์ฉายาสดุดี

เก้าสิบเก้าเหล่านาคี
คุณบุพการี
พบสุขสันต์นิรันดร์รัตน์

อนันต์ธิติโรจนวัฒน์
ถวายกาสาวพัตร์
แด่สงฆ์ใหม่อนุโมทนา

จิ้งพิพัฒน์เวชจิตเมตตา
รองประธานปรึกษา
และศิริธัชโรจนพฤกษ์

ทุกท่านพร้อมน้อมสำนึก
ตั้งจิตรำลึก
พระสิทธัตถะอริยสัจ

โสภาศิรมณีรัตน์
ดูแลธุดงควัตร
โครงการรังสรรค์สมบูรณ์

ส่งเสริมพุทธศาสน์มิสิ้นสูญ
เผยแผ่พุทธคุณ
จารจารึกประวัติศาสตร์ของชาติไทย

ธุดงค์เดิน บนเนินผา
พนาทุ่ง
ที่หมายมุ่ง กรุงเทพฯ
แม้นเหน็บหนาว
อร่ามเหลือง เรืองแพรว
เป็นแนวยาว
ร้อนหรือหนาว มิคำนึง
นึกถึงตัว

ในระเบียบ ปฏิบัติ
จัดระบบ
เพื่อเคารพ พระผ่านเผ้า
เจ้าอยู่หัว
ในบรมโกศ สะกดใจ
มิได้กลัว
ถึงยามค่ำ ย่ำสลัว
ปักกลดนอน

ห้าสิบคืน บริกรรม
ธรรมศีล
บนพื้นดิน เพ่งวิมุติ
มิหยุดหย่อน
มีผู้นำ เป็นหัวหน้า
พระปกรณ์
อนุสรณ์ ประวัติศาสตร์
แห่งชาติไทย
18:36 วิเชียร จากไร่ เชิญตะวัน
แหล่งสร้างสรรค์ ธรรมชีวี
ท่าน ว. วัชรเมธี
ส่งพระสงฆ์ ธุดงค์ไกล

อักษร เลขเก้าสงฆ์
เหลืองระหง งามวิไล
ก้าวเดิน จากเชียงราย
เพื่อล้นเกล้า ภูมิพล

เช้าสาย บ่ายจรดเย็น
ถวายเป็น พระราชกุศล
ชาวบ้าน ครั้นได้ยล
ท้นเจตนา น้ำตาซึม

โอ้ท่าน ภิกษุไทย
สาธุให้ เต็มใจปลื้ม
ศรัทธา มิราลืม
ต่างถวาย เป็นรายทาง

เก้าวัน ผ่านวังเหนือ
มิรู้เบื่อ หรือระคาง
รุ่งแจ้ง แสงสว่าง
ก้าวยาตรา เข้าป่าดง

ซึ้งใจ ในมหา
พลังอาสา พระทุกองค์
สมัคร มาธุดงค์
มุ่งที่หมาย ปลายทางวัง
18:36 วิเชียร ในเขต อำเภองาว
พระคุณเจ้า ยังอยู่ป่า
ดั้นด้น ธุดงค์มา
ฝ่าโขดเขิน เนินคีรี

ฟังหริ่ง เรไรร้อง
ระงมก้อง กลางพงพี
ผสาน ธารวารี
เกร็ดน้ำค้าง หยาดพร่างพรม

สิงสา บรรดาสัตว์
สงบสงัด กุศลสม
รองเรือง เหลืองอุดม
บรมสาวก อุทกธรรม

ขัดเกลา กิเลสลุ
เหล่าภิกษุ ศิษย์พระสัม
มาดมุ่ง รุ่งเรืองธรรม
นำสติมั่น วันถึงวัง

จนลุล่วง ตราบวันนี้ ยังมีไทย

ประวัติศาสตร์ ยกย่อง
ยอดเยี่ยมยุทธ์
วีรบุรุษ อยุธยา
ถิ่นอาศัย
เอกราช ของแผ่นดิน
ไม่สิ้นไป
ความเป็นไทย ดำรง
คงอยู่ดี
ไทยเศร้าโศก เสียกรุง
ครั้งที่สอง
สุดหม่นหมอง สิ้นสง่า
เสื่อมราศี
พระสยาม ปัดเป่า
เหล่าไพรี
กู้กรุงศรี กลับคืน
ฟื้นแผ่นดิน
อยุธยา ยับเยิน
วิปโยค
นับเป็นโชค ไทยดี
มีตากสิน
พร้อมนักรบ คู่ใจ
ไล่ไพรินทร์
นำปัฐพิน คืนได้
ให้ไทยครอง
เกียรติประวัติ ขัตติยะ
มหาราช
เด่นผงาด อยู่ในใจ
ไทยทั้งผอง
พระกรุณา ธิคุณ
หนุนเนืองนอง
เกียรติ์เกริกก้อง พระเจ้ากรุง
ธนบุรี
ด้วยกำลัง น้อยนิด
แต่จิตกล้า
รบฟันฝ่า กลับมากอบ
กู้กรุงศรี
รวมสมัคร ตั้งมั่น
จันทบุรี
ยกมาตี เหล่าปัจจา
อัปราชัย
ปราบกระบถ แผ่นดิน
สิ้นทุกก๊ก
พระทรงยก ราชธานี
ขึ้นมาใหม่
ธนบุรี เป็นเมืองหลวง
ของปวงไทย
จารึกไว้ ใจสดุดี
วีรกรรม
กอบกู้กรุง กรำศึก
ฮึกหาญห้าว
นำพลเข้า พันตู
ศัตรูขาม
รบทางบก ยกทางเรือ
ทุกเมื่อยาม
แผ่สยาม แดนประเทศ
เขตพารา
งานศิลป วัฒนธรรม
อันล้ำเลิศ
ธ ทูนเทิด บวรพุทธ
ศาสนา
เร่งรวบรวม ชำระ
พิชัยตำรา
การศึษา เยาวชน
พ้นรำพัน
ขอบวงสรวง ดวงวิญญาน
อันศักดิ์สิทธิ์
ที่สถิต ณแดนภพ
สบสวรรค์
แผ่เมตตา รักษาไทย
ให้นิรันดร์
คณานันต์ แห่งสรวง
ปวงเทวา

ฟ้าคราม ยามลมหนาว
โชยโลมเร้า ยิ่งเศร้าใจ
โอ้องค์ พระทรงชัย
เสด็จสวรรค์ ชั้นเรืองรอง

ปวงข้า ประชาไทย
พลีดวงใจ ทั่วไทยผอง
ชลนัย มิหายนอง
น้อมรำลึก ทุกคืนวัน

ปีใหม่ ขอได้พร
ผ่านอมร สรวงสวรรค์
ล้นเกล้า เจ้าทรงธรรม์
ขอรื่นรมย์ สุขสมจินต์

ตั้งจิต ปณิธาน
ป้องภัยพาล ของแผ่นดิน
ทูลถวาย ไท้ภูมินทร์
ดวงใจรัก มั่นภักดี
18:36 วิเชียร ยี่สิบเก้า ธันวาคม
ในลมหนาว
โชยป่างาว ลำปาง
อย่างเฉื่อยฉิว
พยับหมอก ม่านอมร
จีวรปลิว
เทือกผาทิว อ้อมโอบแนว
แถวธุดงค์

ผ้าห่มเหน็บ เจ็บเท้า
หนาวเย็นเยือก
บนทางเลือก สายสงบ
พบประสงค์
เดินถวาย พระปิ่นเกศ
เจตจำนง
วิสุทธิ์สงฆ์ มุ่งฝ่างาว
เข้าร้องกวาง

ก้าวทุกก้าว เงาพฤกษา ป่าละเมาะ
ละเลี่ยงเลาะ เลียบคัน อรัญกว้าง
ผ่านเมืองงาว เข้าสอง สู่ร้องกวาง
เลือกเส้นทาง ห่างหมู่บ้าน กันดารไพร

ยึดธัมมา เป็นสาวก พระพุทธเจ้า
พลังรุกเร้า จะเลิกลา ก็หาไม่
เพราะแรงฤทธิ์ จิตอาสา มาด้วยใจ
แม้บางท่าน เจ็บป่วยไข้ เข้าโรงพยาบาล

ขอนมัสการ สรรเสริญ พระภิกษุ
มุ่งบรรลุ วัตถุประสงค์ น่าสงสาร
พระราชกุศล ในครั้งนี้ ที่ยาวนาน
ต้องสัมฤทธิ์การ ด้วยศรัทธา และพระบารมี

เปรียบหางเสือ เรือห้าเก้า
เจ้าอยู่ท้าย
เทือกฝีพาย ร่วมแรง
อย่างแข็งขัน
เรือหกศูนย์ ลุนมาแรง
จะแซงพลัน
แค่อีกวัน เรือปีใหม่
จะพายมา

กลางคุ้งน้ำ กว้างใหญ่
ฟากไพศาล
ต้องพายผ่าน อุปสรรค
หนามหนักหนา
ควรตั้งจิต สานฝัน
ด้วยปัญญา
แสวงหา ทานบุญ
คุณความดี

ต้องแน่วแน่ แก้ไข
ในสิ่งผิด
ดำเนินชีวิต หลีกเรื่องทุกข์
ให้สุขศรี
ใต้ร่มฉัตร ขัตติยะ
พระบารมี
ราชจักรี องค์มหา
วชิราลงกรณ์

รู้พอเพียง เสียงของพ่อ
แผ่นดินสยาม
รู้น้อมนำ ทำสิ่งดี
ที่พ่อสอน
รู้จักให้ ใจกูลเกื้อ
เอื้ออาทร
เป็นเลิศพร วันปีใหม่
ของไทยเทอญ

พรศักดิ์สิทธิ์ สถิตไทย
ดังสายทิพย์
รัชกาลที่สิบ พระราชทาน
วันปีใหม่
ประณตกร น้อมเกล้า
เหล่าปวงไทย
ถวายใจ ภักดี จักรีวงศ์

แลลิง ละล้า ละลัง
ไก่เก้กัง จะระกา
สิบนาทีปีใหม่มา
ไก่จะขัน วันอวยพร

คืนเที่ยง เสียงไก่ขัน
ลิงหลีกผัน หลบหนีไกล
สิบเอ็ด ปีมีใหม่
ลิงงานหนัก ขอพักตน

ไก่มา อย่ารอรี
นำโชคดี ศรีมงคล
มอบให้ ใครทุกคน
ที่คิดดี และทำดี

เพรียบพร้อม จตุรพิธ
ธรรมสถิต บุญมากมี
อายุ ยืนร้อยปี
ผิวผ่องศรี สุขกายใจ

แข็งแรง แกร่งวังชา
พรระกา ฟ้าปีใหม่
ใครผิด คิดอภัย
ไก่สวรรค์ ขันอวยพร

เรือห้าเก้า เข้าเส้นชัย
ได้เรียบร้อย
เรือลำคล้อย ชื่อหกศูนย์
ลุนมาใหม่
วันที่หนึ่ง มกราคม
สุขสมใจ
เรือลำใหม่ เริ่มพายแล้ว
นะแก้วตา

คนพายหัว รัวจังหวะ
อย่าละร้าง
เทือกพายกลาง จ้ำบึ้ด
อึดไว้หนา
คนคัดท้าย วาดงัดคล่อง
ล่องธารา
เรือมุ่งหน้า ตรงหลักชัย
ปีใหม่เทอญ

ซึ้งในภาพ ประดับไทย
ในหมู่สงฆ์
ดั้นธุดงค์ ทุกเช้าค่ำ
พร่ำธรรมะ
ยิ่งเจ็บร้าว ยิ่งก้าวไป
ไม่ลดละ
วิริยะ มานะทน
กุศลใจ

อานุภาพ แห่งศรัทธา
มหาศาล
ทางกันดาร ผ่านเผิน
เนินไศล
พระราชกุศล ล้นเกล้า
ของชาวไทย
ก้าวต่อไป ให้ถึงวัง
ที่ตั้งมโน

ยร ครึ่งเดือน เหมือนครึ่งวัน
ธุดงค์ดั้น เดินทางไกล
เส้นทาง ห่างโพ้นไมล์
มิระย่อ จะท้อทน

บันทึก ประวัติศาสตร์
เพื่อพระราช สุกุศล
แด่องค์ ภูมิพล
พระราชา สยามมินทร์

แพร่น่าน อุตรดิตถ์
ธรรมสถิต สุตถวิล
ผ่านเผ้า เจ้าแผ่นดิน
ให้สิ่งรู้ คุณูประการ

ดุสิต มหาปราสาท
จุดหมายมาด ปณิธาน
จิตต์จินต์ และวิญญาน
อีกหนึ่งเดือน เหมือนวันเดียว

 

เชียงรายพะเยาลำปางแพร่
ธรรมยาตราแผ่ บุญตลอดพนาป่าอรัญ

หนาวร้อนแดดสิบแปดวัน
แมกไม้เถาวัลย์ พรรณรายหลายหลากมากมี

ทุกก้าวย่างกรายวิถี
ล้นเกล้าบารมี บาดเจ็บเหน็บหนาวก็ลืม

แบกหนักน้ำน้อยค่อยดื่ม
มงคลมนต์พึม จิตต์จ้องท่องบ่นภาวนา

ธงพุทธธงชาตินำหน้า
ขบวนแถวแนวมา แลงามอร่ามเหลืองเรืองรอง

ดุสิตปราสาทมาดปอง
พระบรมโกศทอง หวังถวายกุศลราชจักรี

ระเบียบระแบบพุทธประเภณี
ธุดงค์วิธี บันทึกประวัติศาสตร์ไทย

นมัสการเนื้อนาบุญอำไพ
ญาติโยมพร้อมใจ สาธุอนุโมทนาบุญ

งานธุดงค์โครงสี่...........

กระวีวรรณบันทึกไว้ ทรงจำ
โครงสี่สุภาพนำ เจตน์แท้
ธุดงค์แผ่เผยธรรม โลกสว่าง
เชิงร่ำรำพันแม้ เมื่อพลั้ง  อภัย

สดุดีคุณพี่เกื้อ ธงชัย
เสริมส่งโครงการใน แหล่งหล้า
จาริกแผ่ธรรมพิสัย หมายมุ่ง
ผดุงเด่นแดนฟากฟ้า ประวัติไว้ ธุดงค์เดิน

เสียงจากสวรรค์ลั่นก้อง สรรเสริญ
เซ็งแซ่ภิกษุสงฆ์เดิน ส่ำซร้อง
เลียบเลาะฝ่าเขาเขิน พนาทุ่ง
หมายมุ่งผลบุญต้อง ย่างก้าว สวดมนต์

จากรอยพระบาทพ่อเจ้า ภูมิพล
ในค่ายเม็งรายมณฑล เริมก้าว
เจ็บปวดท่องพุทธมนต์ มงคลส่ง
พักผ่อนดอนดงด้าว ป่าช้า สงบงัน

ธุดงค์ลงล่องใต้ นานวัน
บุกฝ่าเนาว์แนวอรัญ ไม่น้อย
ปวารณาแน่นอนฉัน เพลาหนึ่ง
หวังสี่สิบเจ็ดคล้อย มุ่งเข้า ดุสิตสถาน

เหตุการณ์นานแน่แท้ ลืมสลาย
บุญย่อมมิวางวาย ดับด้วย
ธุดงค์ไม่กลับกลาย คงอยู่
จนกว่าชีวาม้วย นั่นแล้ว จึงลืม

พระธุดงค์ย่างเท้า หนาวเหน็บ
บวมเป่งปาดบาดเจ็บ ทั่วถ้วน
วิญญานมุ่งกรุงเทพฯ มั่นจิต
กราบช่อแฮพระธาตุล้วน ครึ่งใกล้ กลางทาง

 

ชีวิต คนโดยสาร
แขวนที่ยาน คนบังคับ
ความตาย ที่ได้รับ
จากประมาท และโลภโม
ตรากตรำ ทำงานมาก
เหมือนอดอยาก แลหิวโซ
อดนอน เงินก้อนโต
มิจะขาม ความปลอดภัย

รถยนต์ ชนย่อยยับ
ผู้คนดับ เพราะหลับใน
รถตู้ ดูกระไร
ใครประมาท คือฆาตกร
คนขับ กับเจ้าของ
จำเป็นต้อง ขอวิงวอน
คำนึง ถึงคำสอน
จากองค์พ่อ เรื่องพอเพียง

อินทรวิเชียรฉันท์๑๑

บันทึกธุดงค์กิจ
พระสถิตพนมไพร
เดินดงประสงค์ไกล
จิตแน่วคะเนนาน

สู่วังถวายวัตร
ปฏิบัติ อุดมการ
แผ่ผลกุศลทาน
นิจศีลนิกรชน

เริ่มรอยพระบาทก้าว
ปิตุเจ้าพระภูมิพล
สวดให้ถวายมนต์
ลุสวรรค์ พิราลัย

เดือนครึ่งจะถึงถิ่น
ปรมินทรวังใน
นพน้อมประณตใจ
อธิรา ขภูธร

ผ่านเผินพะเนินสัน
อนุพันธสิงขร
สาดสีทิฆัมพร
อนุรักษ์ธุดงค์เดิม

มาณวกฉันท์๘

อุตตรดิตถ์ จิตพระธุดงค์
เอกะดำรง กึ่งระยะทาง
พิษณุโลก โศกมิระคาง
ทุกข์จุลจาง มากปุถุชน

เพื่อปิยะภักดิ์ รักอธิราช
องค์ปิตุชาติ การสุกุศล
สิ้นมกรา มาพจมนต์
ขอศิริดล นนทบุรี

 

วสันตดิลกฉันท์๑๔

ปางเมื่อธุดงค์วิริยะวัตร ปริยั ติธรรมา
อยู่ยงกระพันศิริมหา บริสุท ธิพุทธ์คุณ

สมเด็จพระพุท ธวรเจ้า ศิรเกล้าพระการุณย์
ทรงสอนมิสิ้นพจนสูญ รจนา มโนตาม

วงศ์เกื้อสกุลดำริประสิทธิ์ กลคิดประดิษฐ์ธรรม
แด่องค์พระทรงพลสยาม ธนิราศนภาลัย

บวชบรรพชาพสกสงฆ์ และธุดงค์ณแดนไกล
สุดเหนือประเทศนครไทย ผิวะทน มิหมองมัว

บาทาระบมประทุษพิษ จะสำฤทธิ์ มิยั้งกลัว
ทุ่งเนินวนา อตรทั่ว สิจะผ่อน ฤๅพักวัน

เดือนกึ่งก็ถึงบรมโกศ ละสลด ประคมคัล
นึกน้อมถวายนิจนิรันดร์ ธเสต็จ ณแดนสรวง

ปลดใจวางห่างพ้น นคเรศ
เกลากลุ่มกองกิเลส ถี่ถ้วน
พิจารนาแหล่งสังเวช กาลก่อน
สวดท่องสมาทานล้วน มั่นไซร้ สันโดษตน

 

นครไทย ไปบ้านแยง
ทุ่งแสลงหลวง
ธุดงค์ล่วง ถึงปูลู
สู่ที่หมาย
ผึ่งจีวร ปักกลด
อดทนกาย
สาธยาย มนต์คาถา
ก่อนจะจำ
จำหลับไหล ใต้แสงจันทร์
คืนวันพระ
มุ่งธัมมะ มั่นจิตคง
องค์พระสัม
ส่งผลบุญ แด่ขุนเขา
แลเจ้ากรรม
สวดตรวจน้ำ ให้นายเวร
เห็นแสงชัย

ธุดงค์เดิน ระเหินดอน
ระเห็ดร้อน ระโรยรา
สะพายบาตร และยาตรา
ระเบียบแบบ วินัยธร
สิมั่นมุ่ง ผดุงศาสน์
บ่เป็นทาส กิเลสจร
จะแบกกลด ลุสิงขร
เผชิญช้ำ กระหน่ำทรวง
มิถอยถด ระทดท้อ
มิร้องขอ มิรอดวง
ฤๅหวังเด่น ละเป็นห่วง
จะหมายมาด พระราชวัง

 

สังเกตุการ งานธุดงค์ อานิสงค์สุข
รู้ว่าทุกข์ ถูกกำจัด ปลาตสิ้น
กิเลสสูญ บุญสันโดษ หมดมลทิน
ผู้ทรงศิล สุดแสนเข็ญ บำเพ็ญเพียร

สังเกตุการ งานธุดงค์ อานิสงค์สุข
รู้ว่าทุกข์ ถูกกำจัด ปลาตสิ้น
กิเลสสูญ บุญสันโดษ หมดมลทิน
ผู้ทรงศิล สุดแสนเข็ญ บำเพ็ญเพียร

 

ลาท่าน ว. ไร่เชิญตะวัน
ผ่านเดือนพ้น ท่องทานมนต์ อธิษฐาน
ตระหง่านไศล แผ่สวรรค์ อรัญญิก
จาริกไพร มุ่งทิศใต้  ใกล้เข้ามา หาปลายทาง

นนทบุรีหมุด จุดสุดท้าย เพียรไปหา
ลานศาลา ปฏิบัติ วัดคลองขวาง
เคร่งสมาธิ กิเลสปลด สันโดษวาง
แสวงสร้าง พลังกุศล สถลจร

เพชรบูรณ์ วังชมพู สู่หนองไผ่
แดนพงไพร ลุ่มราบ สลับสิงขร
ชาวประชา เริ่มหนาแน่น ใกล้แคว้นนคร
ธุดงค์ตลอน นอนสำนัก หลวงพ่อแดง

บ้านห้วยโปร่ง ส่งกุศล ทั่วสกนธ์ทิศ
โยมญาติมิตร ติดตามมา ยังกล้าแข็ง
อนุโมทนา พระธุดงค์ บุญส่งแรง
เริ่มปรากฏแสง รำไร ที่ปลายอุโมงค์

 

ฤๅยอมกาล ผ่านไปง่าย ไม่ละลด
รีบถอนกลด เก็บของ ครองผ้าเหลือง
ไม่ต้องรอ สุริยา ให้ฟ้าเรือง
ตุ้นกระเตื้อง ต่อมศรัทธา หน้าที่มี

สิบห้ากิโลเมตร หนองไผ่ ไปข้างหน้า
ไปมองฟ้า ส่องสว่าง กลางวิถี
ตั้งจิตแน่ แผ่เมตตา บารมี
ครั้นตีสี่ เดินเป็นแถว แนวธุดงค์

วัดหนองไผ่ พิจารณา ภัตตาหาร
มงคลทาน แผ่เผื่อ เพื่อกุศล
ฉันภัตตา อัตตภาพ ณมณฑล
จรดล ดุ่มด้าว เดินลัดดง

สมาทาน ฉันเพียงมื้อ ถือสัจจะ
แค่ปานะ ประทังแรง คอแห้งผง
ซับสมอทอด บึงสามพัน มั่นหมายตรง
ไปจบลง ให้จวนเจียน วิเชียรบุรี

สามสิบห้า กิโลเมตร ประเวศน์ถวิล
ประสานศีล ประสมธรรม นำวิถี
เก้าสิบแปด โศกทิวา เศร้าราตรี
ขอองค์จักรี บรมบพิธ ประสิทธิ์บุญ

ค่ำคืนนี้ ที่พำนัก ปักกางกลด
เข้าบริบท ปฏิบัติ วัดราหุล
ออมกำลัง สร้างสำแดง แสวงบุญ
ไปรับอรุณ ในระหว่าง ทางธุดงค์

 

วสันตดิลกฉันท์ฯ

ครบร้อยทิวา สตมวาร รชกาล พระจักรี
ร้อยกรองประดา วรกวี พระสยาม ฐิตาลัย

หวังเพื่อจะผ่อน พสกเศร้า ปิยเจ้า เสด็จไกล
ด้วยกานท์กวี คุรุสมัย ศิรเกล้า พระภูธร

โศกนั้นสถิต ฐิตกมล ฤดิชน มิคลายคลอน
พึ่งองค์พระทรง ศิวอมร ปรโลก วิโยคใจ

น้อมนพประณต อธิษฐาน อภิบาล ประชาไทย
ทำดีถวาย กุศลไท้ ณสวรรค์ วิมานแมน

*ชื่นใจ ยามไปยล กมลสุข พระทุกองค์
ราบเนิน เดินธุดงค์ งามเมลือง เหลืองอรุณ

*ครบวัน ศตมวาร แถวเดินผ่าน วัดราหุล
ย่านเขต เพชรบูรณ์ ก้าวมาถึง บึงสามพัน

*เลียบริม เลาะทางไหล่ ยืดยาวไกล ไปเป็นวัน
ใต้แสง สุริยันต์ ดั่งแสงเทียน วิเชียรบุรี

*ยุรยาตร บาตกลดแบก วัดสามแยก สามัคคี
สิ้นแสง พระสุรีย์ หยุดพำนัก พักสวดมนต์

*ทำวัตร ปฏิบัติธรรม เป็นกิจกรรม นำกุศล
ตีสาม ย่ำสถล มื้อเช้าฉัน บ้านพุเตย

*ณวัด พุเตยประสิทธิ์ มวลโยมมิตร มิละเลย
ใส่บาต ดุจดั่งเคย ไม่เลยละ เรื่องบุญทาน
*เพื่อองค์ พระทรงศรี มนต์บารมี ศตมวาร
ศักดิ์สิทธิ์ สัมฤทธิ์การ งานธุดง์ จงถึงวัง

สาธุการ วันทา คณะสงฆ์
ออกธุดงค์ ก้าวเป็นแนว แถวเรียงหนึ่ง
ตั้งมโน อนุโมทนา จิตตราตรึง
กำซาบซึ้ง ครามาเห็น ผู้บำเพ็ญเพียร

ทุกก้าวย่าง ระวังจิต อวิชชาซ่าน
นมัสการ ประสานพนม ก้มเกล้าเศียร
เส้นทางตรง มุ่งใต้ ไม่วกเวียน
จากวิเชียร หมายศรีเทพ เจ็บก็ทน

ครบร้อยวัน สตมวาร ราชันสิ้น
ทั้งแผ่นดิน ถวายปฏิบัติ พระราชกุศล
สมาทาน อธิษฐานจิต ประสิทธิ์มนต์
ถวายมงคล สู่แดนสรวง สวรรคาลัย

ยามราตรี เข้าปริวาส วัดเกาะแก้ว
ใกล้รุ่งแล้ว รอเพลา ท้องฟ้าใส
ที่หมายวัด ตะเคียนคู่ ยังอยู่ไกล
พลังใจ ธุดงควัตร คือศรัทธา

 

สาธุการ วันทา คณะสงฆ์
ออกธุดงค์ ก้าวเป็นแนว แถวเรียงหนึ่ง
ตั้งมโน อนุโมทนา จิตตราตรึง
กำซาบซึ้ง ครามาเห็น ผู้บำเพ็ญเพียร

ทุกก้าวย่าง ระวังจิต อวิชชาซ่าน
นมัสการ ประสานพนม ก้มเกล้าเศียร
เส้นทางตรง มุ่งใต้ ไม่วกเวียน
จากวิเชียร หมายศรีเทพ เจ็บก็ทน

ครบร้อยวัน สตมวาร ราชันสิ้น
ทั้งแผ่นดิน ถวายปฏิบัติ พระราชกุศล
สมาทาน อธิษฐานจิต ประสิทธิ์มนต์
ถวายมงคล สู่แดนสรวง สวรรคาลัย

ยามราตรี เข้าปริวาส วัดเกาะแก้ว
ใกล้รุ่งแล้ว รอเพลา ท้องฟ้าใส
ที่หมายวัด ตะเคียนคู่ ยังอยู่ไกล
พลังใจ ธุดงควัตร คือศรัทธา

สุดเหนือเมื่อผ่าน เนิ่นนานนับมาส
บำเพ็ญพระราช กุศลดลใจ
ไร่เชิญตะวัน จดบันทึกไว้
ท่านวุฒิชัย วชิรเมที

เริ่มกิจธุดงค์ พรส่งสำเร็จ
รอยบาทปกเกศ โพยภัยอย่ามี
เชียงรายพะเยา เทือกเขานที
พนมคีรี ลำปางย่างไป

ช่อแฮ แพร่ผ่าน ชื่อน่าน เดินบก
อุตรดิตถ์ พิษณุโลก ไม่โศกกายใจ
เดินเดินทั้งวัน ผายผันแสนไกล
แคมป์สน บ้านไผ่ ศรีเทพ วิเชียร

กางเก็บกลดร่ำ บ่นพร่ำคาถา
พึมพำภาวนา ควันธูปโลมเทียน
แดนเหนือหนีหนาว ขุนเขาวกเวียน
ทางเส้นปราบเซียน เพชรบูรณ์จบลพบุรี

เลยครึ่งทางมา ลดรากิเลส
ครองสมณะเพศ สิ้นเหตุราคี
ปลายสุดหนทาง คลองขวางนนทบุรี
สิบวันพอดี เข้าวังตั้งใจ

กำหนด แน่วแน่ จิตแผ่ กุศล
แด่ภูมิพล จ้กรีภูวนัย
สูงสุด แห่งชั้น สวรรคาลัย
พระราชกุศลดลให้ หมายแท้ ธุดงค์

ทีละก้าว ภาวนา มนตราพร่ำ
ทีละคำ ภัตาหาร ทานที่ได้
ทีละอึก น้ำปานะ หล่อชะใจ
บุญปานใด ถวายพลี พระภูมิพล

ค่ำคืนนี้ ยี่สิบสาม ตามกำหนด
แบกบาตรกลด ริมทาง ข้างถนน
คีรีรัฐ วัดชัยบาดาล สถานพุทธมนต์
แผ่กุศล มงคลธรรม นำธุดงค์

ลำนารายณ์ ล่องใต้มา หาม่วงค่อม
พระพรักพร้อม น้อมสัมมา สัมพุทธิเจ้า
สืบพระศาสน์ สาวกสงฆ์ ธุดงค์ยาว
เรียงระนาว พราวเมลือง เหลืองละออ

แปดราตรี มีความหวัง ถึงวังหลวง
สลัดห่วง ห่างดวงกมล กังวลท้อ
คเนวัน ความขันแข็ง เรี่ยวแรงพอ
จิตใจจ่อ สมาธิ วิริยา

วัดคลองขวาง หนทางไกล ต้องไปถึง
คาดตำนึง ถึงที่หมาย ภายภาคหน้า
ความสำเร็จ.เสร็จสรรค์ ด้วยปัญญา
อุปสรรค อวิชชา ตัดสิ้นมลาย

 

เรืองระรอง ละอองแสง สุรีย์ศรี
สาดลพบุรี รังสีสว่าง พร่างสวรรค์
นกกาไก่ แจ้วใจหวาม ไปตามกัน
ยินเสียงสั่น มันคงหนาว เคล้าลมโชย
ประคองบาตร แสวงบุญ ในหมู่บ้าน
รับประทาน เพียงพอหวัง ประทังโหย
จีวรพริ้ว พระพายพัด สบัดโบย
แค่ระโรย ลบเลือนหาย ร่างกายดี

ออกจากวัด อัมพวัน ขยันกิจ
แลสัมฤทธิ์ ฉายแวว แพรวรัศมี
อุปสรรค ภายภาคหน้า อย่าพึงมี
วัดเจดีย์ เก้ายอด ทางปลอดภัย
ตะวันหม่น เพราะเมฆบัง พลังร้อน
ฟ้าผันผ่อน แผดเผา บันเทาให้
ดุจอาทิตย์ ถามธุดงค์ ประสงค์ใด
เมฆและฟ้า ตอบแทนให้ ว่าไปวัง

นมัสการ เจดีย์ธาตุ แล้วจัดแถว
สีเหลืองแพรว แววระยับ จับเวหา
ภายใต้แสง สุริยันต์ ดั้นมรรคา
วกเข้าป่า หาทางลัด ตัดเส้นตรง
เคร่งระเบียบ ตามระบบ ภาคปฏิบัติ
ธุดงควัตร มั่นใจ วินัยสงฆ์
ทุกย่างก้าว เฝ้าวินิจฉัย หายใจปลง
พลังจิตส่ง ลงที่ขา มานะเพียร

เสมือนแทน ท่านธงชัย ไปสังเกตุ
พบถึงเหตุ พาถึงผล มิผิดเพี้ยน
ชีวิตทหาร เคยผ่านกฏ ผ่านบทเรียน
มีความเพียร ที่ละม้าย คล้ายคลึงกัน
วัดวงศ์เพชร เขตโคกตูม คลุมด้วยกลด
มนต์ทุกบท จากรัตน์ตรัย ไปสู่สวรรค์
มุ่งถวาย ให้กุศล ดลราชัน
ยินถึงชั้น สวรรคาลัย เสียงใสกังวาน

วสันตดิลกฉันท์๑๔
ปางเมื่อพระองค์ปรมพุท ธวิสุทธิ์ พระศาสดา
เดินดั้นอรันยภวนา มิระย่อระบมองค์
ทั้งกายและจิตวิริยะภาพ ธประทับณแดนดง
เห็นธรรมอะธรรมประลุประสง คแสวง พระธรรมา
หมู่มารผจญ กมลมั่น มิจะหวั่น ฤรอรา
ดูภิกษุสงฆ์ทุรวนา จะถวาย พระภูธร
รำลึกพระคุณพระกรุณา ดุจฟ้า นิสาคร
บันทึกประวัติอนุสรณ์ อนุชาติ ดำเนินตาม
ใกล้แล้วสำเร็จวิชิตมาส บ่มิขาด วินัยธรรม
ใครเห็นก็สาธุมนงาม พระธุดงค์ ประสงค์ใด
ครึ่งทางประเทศปิยสวัสดิ์ สุจรัส และเกรียงไกร
แม้นทราบพระราชหฤทัย สุคติ พระภูมินทร์
ร่มเกศประชาพสกชน พระกุศล ณแดนดิน
ตามรอยยุคลวรมุนินทร์ อภิภักดิ์ พระจักรี

สงฆ์ใดสาวกศาสดา ธุดงค์ยาตรา ด้วยวิริยะอดทน

รู้แจ้งมูลเหตุถึงผล อันเกิดแก่ตน แลญาติโยมสาธุบุญ

ตามรอยเบื้องพุทธคุณ สืบศาสน์สมบูรณ์ พุทธบริษัทประพฤติงาม

เหนือสุดประเทศสยาม ล่องใต้เดินตาม ถึงลพบุรีมิท้อถอย

วัดนี้พำนักดงน้อย ใก้ค่ำเคลื่อนคล้อย หลังเสร็จ สำเร็จการดี

พระราชกุศลมนต์พิธี แด่มหาจักรี อดุลยเดชภูมิพล

เดินต่อร่ำพร่ำพุทธมนต์ ถวายราชกุศล จนถึงบรมราชวัง

ขอเดชพระภู มิพลัง จิตเจตน์ จงขลัง สฤษดิ์ สำฤทธิ์ ดังหมาย

จากดงน้อย คล้อยคลา ทุ่งนากว้าง
ฟ้าเวิ้งว้าง ทางบายพาส ลัดลงทุ่ง
เขียวนาข้าว เคล้าผ้าเหลือง เรืองจรุง
ทางกลางทุ่ง ตัดรุด อยุธยา

ตะวันรอน อ่อนแสง เหมือนแรงสิ้น
ผู้ทรงศีล แรงธุดงค์ ยังคงกล้า
หมายบ้านแพรก แมกไม้ ไกลสุดตา
แสงศรัทธา จ้าจำรัส วัดท้าวอู่ทอง

มองเห็นภาพ สาธุบุญ ของชาวบ้าน
ปิติซ่าน สุขใจ ไฉนหนอ
คงบรรยาย ได้เพียงว่า น้ำตาคลอ
ไปซึมหล่อ ดวงจิต สนิทใน

การขับรถ สกดรอย พระร้อยกว่า
ท่านยาตรา ห้าชั่วโมง มิสงสัย
พักวัดโบสถ์ บ้านแพรก ไม่แปลกใจ
ภาพคนไทย ตามทาง นั่งพนม

มีรถสวน ย้อนยูเทิน มาถามไถ่
ต้องถวาย ความศรัทธา ให้สาสม
คนใจดี มีหลากหลาย ที่ได้ชม
สร้างอารมณ์ รู้ปิติ มิอาจลืม

ท่านนายก กกโก เทศมนตรี
ส่งถึงที่ ปลายทาง อย่างปลาบปลื้ม
ภาพทรงจำ ฝังใจ คงไม่ลืม
ท่านจิตปลื้ม กลับไป พร้อมใบบุญ

ได้สัมผัส พระธุดงค์ ทุกองค์ครบ
ขอเคารพ และศรัทธา พระคุณเจ้า
ได้ซับซึ้ง ถึงธรรมคุณ เป็นบุญเนาว์
นมัสการ พระคุณเจ้า จากใจจริง

เป็นบุญตา ที่มาเห็น บำเพ็ญทุกข์
ท่านเกิดสุข สนองรับ สรรพสิ่ง
พระทุกองค์ ตรงหลักชัย ได้สมจริง
เป็นที่พึ่งพิง แห่งชาวพุทธฃ วิสุทธิธรรม

บำเพ็ญเพียร เจียนจะจบ ครบวาระ
กิจของพระ พยายาม ธรรมวิถี
เยี่ยงต่อสู้ ในเชิงพุทธ ยุทธวิธี
เวลามี ที่จำกัด ต้องตัดตรง

ใกล้สัมผัส วัดคลองขวาง ทางสับสน
รักษาตน รักษาใจ ไม่ไหลหลง
พร่ำมนต์พร วอนขอ หลวงพ่อจง
ให้จิตคง ทรงสิทธิ์ สัมฤทธิ์งาน

หน้าต่างนอก บอกอาราม นามกระเดื่อง
ชื่อลือเลื่อง ในแดนดิน ทั่วถิ่นสถาน
คืนยี่สิบเก้า เข้ากลดกาง ที่บางบาล
พรุ่งนี้ผ่าน ฉันวัดบางคล้า ณ.บางไทร

ต้องตีสาม ทำหน้าที่ มิท้อถอย
เริ่มเคลื่อนคล้อย คุมทาง ย่างเข้าใกล้
ด้วยสรีระ สมณะเพศ กิเลสไกล
สมาธิใช้ ไวปัญญา มุ่งหาวัง

เดินเรียงแถว แนววินัย ไม่ถอยถด
สพายบาตร แบกกลด กำหนดหมาย
วัดคลองขวาง วันนี้ ที่บั้นปลาย
พนมไหว้ สาธุธรรม กำซาบบุญ

ปทุมธานี ที่ระแหง แรงยังกล้า
สพายบ่า ใบหน้าเข้ม ตั้งเข็มมั่น
เห็นแถวยาว ก้าวขา มาตามกัน
สวนตะวัน ที่ใกล้พรบ ลบแสงจาง
สองชั่วโมง ทางตรงถึง ซึ่งจุดหมาย
สำนักใหญ่ ปฏิบัติ วัดคลองขวาง
ภิกษุไทย ใจทานทน บนเส้นทาง
พบความหวัง ทางบรรลุ สาธุการ

ทุกรอยเท้า ก้าวบนพื้น อย่างยืนหยัด
ปฏิบัติ ยาตราธรรม กัมมัฐฐาน
ทำธุดงค์ ทรงศิล ด้วยวิญญาน
สมาทาน อันวิสุทธิ์ สวดพุทธมนต์
ฝ่ายประธาน บรรพชิต ส่งจิตบุญ
ท่านเจ้าคุณ พระสุนทร กิจโกศล
รอต้อนรับ ความสัมฤทธิ์ มิตรมงคล
ผู้ทรงกลด ศิษย์ทศพล กุศลงาม

อรุณรุ่ง อรุโณทัย ใจเอิบอิ่ม
ปรีเปรมปริ่ม อิ่มบุญ คุณพระสงฆ์
เป็นพันไมล์ ใจเผชิญ เดินธุดงค์
สำเร็จลง ด้วยวิริยะ เพียรบำเพ็ญ
ไม่เลื่องลือ สื่อกระจาย ขยายข่าว
มิเสียเปล่า ที่ยังดี มีคนเห็น
ทองหลังพระ ประปิดไว้ คงได้เป็น
ความร่มเย็น แห่งสัญญา พระพุทธองค์

ภาพธุดงค์ ยังคงงาม ในความหลัง
รับพลัง สร้างบุญญา มาสนอง
นำบทเรียน เพียรอุสาห์ มาครอบครอง
เหลืองเรืองรอง ที่ได้เห็น เย็นบุญตา
ใครจะรู้ ผู้ติดตาม พยายามนัก
นิโรธมรรค ปริสุทธิ์ พุทธศาสนา
ปะปิดทอง ที่หลังพระ ปฏิมา
มั่นมุ่งหน้า ตามทางธรรม พ้นกรรมเวร

สมาธิ มิท้อแท้ แผ่กุศลจิต
องค์บพิตร พระจักรี ศรีสยาม
พระทรงทนุ บำรุง แดนวิสุงคาม
ใช้พยายาม เดินรายเรียง จากเชียงราย
แล้ววันนี้ ไม่มีธุดงค์ ทรงแต่ศีล
เหลือร่องรอย ความถวิล ไว้ล้นหลาย
กุศลหนุน ผลบุญนำ บาปกรรมคลาย
ทางเชียงราย ถึงวัดคลองขวาง คือเส้นทางบุญ
พระคุณเจ้า เข้าราชวัง สร้างประวัติ
ถวายพระราช มหากุศล สกนธ์ไอยสูรย์
ภารกิจ สัมฤทธิ์สำเร็จ เสร็จสมบูรณ์
สาธุบุญ แด่พระบพิตร นิจนิรันดร์